عفونت گوش میانی یا اوتیت عارضه‌ای است که باعث التهاب و تجمع مایع در پشت پرده گوش می‌شود. هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود، اما این مورد در نوزادان شش تا ۱۵ ماهه بیشتر شیوع دارد. تخمین زده می‌شود که از هر چهار کودک، یک نفر حداقل یک مورد اوتیت را تا سن ۱۰ سالگی تجربه کند.
عفونت گوش میانی چه علائمی دارد؟
در بیشتر موارد، علائم اوتیت میانی به سرعت ایجاد و در عرض چند روز برطرف خواهد شد. این مورد به عنوان اوتیت میانی حاد شناخته می‌شود. علائم اصلی آن عبارتند از:
- گوش درد
- تب بالا
- بیمار شدن
- کمبود انرژی
- کم شنوایی خفیف، اگر گوش میانی با مایع پر شود
در برخی موارد ممکن است سوراخی در پرده گوش ایجاد و چرک از آن گوش خارج شود. پس از آن گوش درد ناشی از تجمع مایع برطرف خواهد شد.
علائم بیماری اوتیت در کودکان خردسال
از آنجایی که نوزادان نمی‌توانند منبع ناراحتی خود را بیان کنند، تشخیص مشکل آنها دشوار است. علائمی که نشان می‌دهد کودک خردسال ممکن است اوتیت داشته باشد عبارتند از:
- تب
- کشیدن یا مالیدن گوش خود
- تحریک پذیری، تغذیه ضعیف یا بی قراری در شب
- سرفه یا آبریزش بینی
- عدم پاسخگویی به صداهای آرام یا سایر علائم مشکل شنوایی
- از دست دادن تعادل
علت اوتیت میانی چیست؟
بیشتر موارد اوتیت زمانی اتفاق می‌افتد که مواردی مانند سرماخوردگی منجر به تجمع مخاط در گوش میانی و باعث تورم شیپور استاش شود. به این ترتیب مخاط نمی‌تواند به درستی تخلیه شود و باعث می‌شود این مشکل به گوش میانی انتقال یابد.
آدنوئید بزرگ شده (بافت نرم در پشت گلو) نیز میتواند شیپور استاش را مسدود کند. در صورتی که آدنوئید باعث مشکلات مداوم یا مکرر شود، میتوان آن را خارج کرد.
بچه‌های سنین پایین‌تر در برابر اوتیت آسیب‌پذیری بیشتری دارند که موارد زیر از جمله دلایل آن است:
- شیپور استاش در کودکان کوچک‌تر از بزرگسالان است.
- آدنوئید در کودکان نسبت به افراد بزرگسال اندازه بیشتری دارد.
از سوی دیگر برخی شرایط نیز می‌توانند خطر این عارضه را افزایش دهند، از جمله موارد زیر:
- شکاف کام: نوعی نقص مادرزادی که در آن کودک در سقف دهانش شکاف دارد.
- داشتن سندرم داون: یک وضعیت ژنتیکی که معمولا باعث ایجاد سطحی از ناتوانی در یادگیری و طیف مشخصی از ویژگی‌های فیزیکی می‌شود.
آیا میتوان از اوتیت پیشگیری کرد؟
پیشگیری از این عارضه ممکن نیست، اما کارهایی وجود دارد که انجام آنها میتواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. از جمله موارد زیر:
- اطمینان حاصل کنید که واکسیناسیون‌های معمول کودک شما به ویژه واکسن پنوموکوک به موقع انجام می‌شود.
- از قرار دادن وی در محیط‌های پر دود خودداری کنید.
- به وی در حالی که به پشت دراز کشیده غذا ندهید.
- در صورت امکان به فرزند خود شیر مادر بدهید.
اوتیت چه مشکلهایی میتواند پدید آورد؟
عوارض اوتیت نسبتا نادر است، اما در صورت وقوع میتواند جدی باشد. بیشتر عوارض ناشی از گسترش این مشکل به قسمت دیگری از گوش یا سر است، از جمله:
- استخوان های پشت گوش (ماستوئیدیت)
- گوش داخلی (لابیرنتیت)
- غشاهای محافظ مغز و نخاع (مننژیت)
این معضل به ندرت میتواند سوراخی در پرده گوش ایجاد کند. اگر عوارض و علائم عفونت گوش داخلی ایجاد شود، اغلب باید فورا با بهترین آنتی بیوتیک برای رفع این مشکل در بیمارستان درمان شوند.
عفونت گوش میانی چگونه تشخیص داده خواهد شد؟
این بیماری معمولا با استفاده از ابزاری به نام اتوسکوپ قابل تشخیص خواهد بود. با استفاده از آن و نوبت دهی اینترنتی دکتر گوش و حلق و بینی میتواند عفونت گوش میانی را تشخیص دهد. علائم وجود مایع میتواند شامل موارد زیر در پرده گوش باشد:
- برآمدگی
- رنگ غیر معمول (معمولا قرمز یا زرد)
- داشتن ظاهری شبیه ابر
برخی از اتوسکوپ‌ها همچنین می‌توانند با دمیدن هوای کوچک به داخل گوش وجود هرگونه انسداد در آن را بررسی کنند. این انسداد نشانه دیگری از بیماری خواهد بود. اگر شیپور استاش شفاف باشد، پرده کمی حرکت می‌کند. اگر مسدود شود، پرده ثابت می‌ماند.
آزمایش‌های بیشتر برای تشخیص اوتیت
تمپانومتری: تمپانومتری آزمایشی که نحوه واکنش پرده گوش به تغییرات فشار هوا را اندازه‌گیری می‌کند.
شنوایی سنجی: یک تست شنوایی که از دستگاهی به نام ادیومتر برای تولید صداهایی با حجم و فرکانس‌های مختلف در آن استفاده می‌شود. این آزمایش میتواند به تعیین اینکه فرزند شما در نتیجه وضعیت خود دچار کم شنوایی شده یا خیر، کمک کند.
اسکن: در موارد بسیار نادر که احتمال انتشار عفونت از گوش میانی و ناحیه اطراف وجود دارد، ممکن است اسکن گوش انجام شود که شامل موارد زیر است:
- توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
- اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
عفونت گوش میانی را چگونه درمان کنیم؟
در مورد داروی عفونت گوش میانی چه می‌دانید؟ اکثر موارد این بیماری در عرض سه تا پنج روز از بین می‌روند و نیازی به درمان خاصی ندارند. شما می‌توانید با استفاده از مسکن‌های بدون نسخه هر گونه درد و تب را تسکین دهید. قرار دادن یک پارچه گرم روی گوش آسیب دیده نیز ممکن است به تسکین درد کمک کند، تا زمانی که بیماری برطرف شود.
آنتی بیوتیک‌ها به طور معمول برای درمان این عارضه استفاده نمی‌شوند، زیرا هیچ مدرکی دال بر تسریع روند بهبودی پس از استفاده از آنها وجود ندارد. بسیاری از موارد این عارضه توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود که آنتی بیوتیک‌ها در برابر آن موثر نیستند.
عوارض اوتیت
عوارض جدی اوتیت میانی بسیار نادر است، اما کودکان بسیار کم سن هنوز در معرض خطر هستند، زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز در حال رشد است. برخی از عوارض اصلی مرتبط با این بیماری به شرح زیر است:
- ماستوئیدیت: اگر این مشکل از گوش میانی و به ناحیه استخوان زیر گوش (ماستوئیدها) گسترش یابد، ماستوئیدیت ممکن است ایجاد شود.
- کلستئاتوم: کلستئاتوم مجموعه‌ای غیرطبیعی از سلول‌های پوست در داخل گوش است که گاهی اوقات میتواند در نتیجه عفونت‌های مکرر یا مداوم ایجاد شود. اگر درمان نشود، میتواند به ساختارهای ظریف اعماق گوش شما آسیب برساند.
- مشکلات در رشد گفتار و زبان: اگر کودک شما مکررا دچار عفونت‌های گوش می‌شود که شنوایی او را در سنین جوانی تحت تأثیر قرار می‌دهد، این خطر وجود دارد که رشد گفتار و زبان او تحت تأثیر قرار گیرد.
- فلج صورت: در موارد بسیار نادر، تورم همراه با اوتیت میانی میتواند باعث فشرده شدن عصب صورت و فلج شدن آن شود. با این حال به ندرت باعث ایجاد مشکلات طولانی‌مدت می‌شود.
- آبسه مغزی: شامل تورم پر از چرک است که در داخل مغز ایجاد می‌شود. این عارضه معمولا با استفاده از ترکیبی از بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت گوش یا جراحی درمان می‌شود.
عفونت گوش میانی موجب التهاباتی در پشت پرده گوش خواهد شد. برای این بیماری پیشگیری خاصی وجود ندارد اما میتوان از راههای مختلفی آن را درمان کرد. با اینکه سن به خصوص برای این بیماری تعریف نشده اما معمولا بروز آن را در کودکان شاهد هستیم. علائم آن زودگذر هستند باید آنها را جدی گرفت. با روشهای مختلفی که در مقاله ذکر شد میتوان درد این عارضه را تسکین داد. ممنون که تا انتها همراه ما بودید.
/ پایان رپرتاژ
این مطلب صرفا جنبه تبلیغاتی داشته و کلاسیک وب هیچ مسئولیتی را در رابطه با آن نمی‌پذیرد.
آخرین دیدگاه ها
تا کنون دیدگاهی ثبت نشده است.