تا حالا از این تعجب کرده اید که چرا عکس شما با آنچه که از خود در آینه می بینید تفاوت دارد؟ چه از خود سلفی گرفته باشید چه شخصی دیگر از شما عکس گرفته باشد همیشه حس میکنید چیزی در این عکس کم است. در این مطلب کلاسیک وب به مرور عللی که باعث بروز اتفاق تفاوت چهره در عکس و آینه می شوند خواهیم پرداخت.

تفاوت عکس و آینه برای چیست؟ چرا چهره ما در عکس متفاوت است؟

Why You Look Different in Photos Than You Do in the Mirror?

شاید شما هم این تجربه را داشته اید که یک روز صبح از خواب بیدار شده و وقتی خودتان را در آینه برانداز کرده اید به نظرتان آمده که چهره تان به اندازه کافی برای گرفتن چند عکس از خودتان خوب بنظر می رسد. اما حتی پس از اینکه بیش از بیست عکس از خود گرفته اید هیچ کدام از آن ها به دلایل مختلف نتوانسته اند شما را راضی کنند و سوالاتی مثل “چرا تو عکس صورتم کج میشه؟” و.. برای شما پیش آمده باشد. مثلا آنکه بینی تان بزرگتر از آنچه که هست بنظر می آید ولی وقتی باز هم به خودتان در آیینه نگاه می کنید همه چیز مرتب بنظر میرسد. واقعا چرا چهره ما در گوشی موبایل با تصویرمان در آینه تا این اندازه متفاوت است؟ ما پیش از این در کلاسیک وب به معرفی سایت هایی برای مقایسه کیفیت دوربین گوشی های موبایل هوشمند پرداختیم. حالا در ادامه این مطلب با هم به مرور عواملی خواهیم پرداخت که همگی در کنار هم باعث بوجود آمدن چنین مساله ای برای ما می شوند.

چرا در عکس بد می افتیم: نقش دوربین

دوربین شما را چاقتر نشان میدهد! از جایی به بعد این اصطلاح تلویزیونی تبدیل به باوری جمعی شد. در حالی که چنین تاثیری شاید فقط مختص به قاب تلویزیون باشد بویژه به دلیل اثری که منحنی های موجود در تلویزیون های قدیمی تر بر دید ما داشتند. با اینحال بنظر می رسد که این اتفاق واقعا گاهی در تصاویر یا حتی فیلم هایی که از خود می گیریم به وقوع می ‌پیوندد.

درست است که شاید سنسورهای دوربین به همان اندازه چشمان انسان به جذب فوتون می پردازند ولی آن ها اینکار را طی فرایندی پیچیده و از طریق لنزها انجام می‌دهند که می‌تواند بر نحوه دید شما تاثیرگذار باشد. از طرفی لنزهای مختلفی که برای انواع دوربین ها بکار می روند می توانند بر دید شما از هر عکس تاثیرگذار باشند. برای مثال بارها گفته شده است که اگر می خواهید در عکس لاغرتر بنظر برسید باید از لنزهای بلندتر استفاده کنید زیرا هرچه لنز کوتاه تر باشد عرض تصویر بیشتر خواهد بود.

از سویی دیگر معمولا پیشانی یا بینی شما در عکس هایی که با موبایل میگیرید بزرگتر از حد معمول بنظر میرسند. اصلی ترین دلیل وقوع این امر اینست که سوژه اصلی عکس بیش از حد نزدیک به لنز دوربین است. طبیعی است که وقتی شما سلفی می گیرید نسبت به حالتی که کسی دیگر از شما عکس میگیرد از لنز دوربین فاصله کمتری دارید. دلیل دیگر این امر اینست که در دوربین های موبایل معمولا از لنز زاویه باز استفاده می شود. یکی از ویژگی های این لنز اینست که سوژه اصلی عکس را در مرکز تصویر قرار داده و دیگر عناصر را به سمت گوشه های تصویر میکشد. به همین دلیل در عکس هایی که با دوربین می گیرید احساس می کنید تصویر شما بزرگتر از آن چیزی که واقعا هستید بنظر میرسد.

مقایسه آینه و چهره

اما آیا فقط دوربین ها در این بین مقصرند؟ مشخصا خیر. آینه ها هم به همان اندازه تقصیر دارند. چهره ای که آینه به شما نشان می دهد ممکن است با چهره ای که دیگران از شما می‌بینند کاملا متفاوت باشد.

شما جلوی آینه می ایستید که خودتان را سر تا پا برانداز کنید. این شاید منطقی بنظر برسد که شما فکر کنید در واقع دارید به خودتان همانگونه که هستید در آینه نطاره می‌کنید. ولی در حقیقت اینطور نیست. تصویری که شما می‌بینید تصویری است که آینه از شما ساخته است. تصویری که لزوما دقیق و مو به مو شبیه شما نیست. برای مثال ممکنست چشمان شما پایین تر از جایی که واقعا هستند نشان داده شوند. در واقع انگار شما به شخصی شبیه خودتان زل زده‌اید نه کسی که دقیقا خود شماست!

یک دلیل دیگر می‌تواند این باشد که عکس ها، معکوس آن چیزی را که در آینه میبینیم به ما نشان می‌دهند. به هر حال دیدن خودمان بصورت معکوس می‌تواند کمی عجیب باشد شاید به این دلیل که چهره ما از آن تقارنی که فکرش را می‌کنیم برخوردار نیست و خب ما چه تصویری از خود در ذهن داریم؟ همان تصویری که در آینه میبینم. در حالی که برخی از ویژگی‌ها و حالات خاص چهره به آن صورت که در آینه می‌بینیم قابل ثبت در عکس نیستند یا به بیان بهتر به شیوه ای متفاوت به ثبت می‌رسند و این نکته است که ما را به اشتباه می‌اندازد.

برای مثال ما در آینه ممکن است به ندرت متوجه انحنای بینی خود شویم ولی وقتی به عکس خود از زاویه مخالف نگاه می‌اندازیم بلافاصله به اولین چیزی که توجه مان جلب می‌شود این انحنا است (هرچقدر هم که کم باشد). به قول جی پری عکاس کانادایی: “مردم با تصویری که از خود در آینه می‌بینند بزرگ و بزرگ‌تر می شوند و تصور می کنند این همان تصویری است که مردم هم از آن‌ها می‌بییند و به همین دلیل وقتی خود را در عکس ها، برعکس آن چیزی که همیشه هستند می‌بییند حس عجیبی به آن‌ها دست می‌دهد.”

تفاوت تصاویر دو بعدی و سه بعدی و نقش آن در تفاوت چهره و عکس

زندگی واقعی سه بعدی است. ولی عکس، دو بعدی است. این تفاوت می‌تواند پیامدهای عمده‌ای داشته باشد. برای مثال وقتی شما روبروی کسی می‌ایستید تصویری سه بعدی از او را می‌بینید. بدون این بعد اضافی در عکس‌ها ممکن است بازوی یک نفر کوچکتر یا بزرگتر از آن چیزی که در واقعیت است به نظر بیاید. شاید جالب باشد که بدانید به همین دلیل است که مدل‌های حرفه‌ای هنگام عکس گرفتن زاویه بدن خود را طوری تنظیم می‌کنند که برخی قسمت‌های آن دورتر و برخی دیگر نزدیکتر به لنز باشد.

عملکرد مغز ما هم در متفاوت بنظر رسیدن عکس و چهره موثر است

با وجود توضیحاتی که تا اینجا برای چرا در عکس بد می افتیم داده شد هنوز به عجیب ترین نکته ای که در عکاسی وجود دارد نرسیده ایم و آن فرایندی است که در مغز ما میگذرد.

به این فکر کنید که وقتی جلوی آینه می ایستید چه کار می کنید. شما باید دقیقا رو به آینه بایستید وگرنه نمی‌توانید به خوبی خودتان را ببینید و به همین دلیل هم است که بقیه بدن خود را هم بطور کامل نمی‌توانید ببینید. البته این را هم در نظر بگیرید که جلوی آینه ناخودآگاه طوری ژست می‌گیرید که زیباترین تصویر و حالت را از خود به نمایش بگذارید. شما چاقی را پشت دسته ای از لباس‌ها قایم می‌کنید و یا با اندکی کج کردن سرتان، نقصی که در صورتتان است از دید خود مخفی می کنید.

اما بقیه مردم (و همچنین عکاسان) این نسخه از شما را نمی‌بینند. آنها نسخه ای از شما را مشاهده میکنند که خودتان به ندرت شانس دیدنش را داشته اید. این قضیه درست شبیه اینست که اکثر مردم از شنیدن صدای خود در یک نوار ضبط شده متعجب می‌شوند یا حتی از آن بدشان می ‌آید. زیرا آن صدایی نیست که خودشان اغلب می‌شنوند. ما به وسیله عکس‌ها خود را در حالات مختلف، از نقاط و زاوایای متفاوت و از دیدگاهی کاملا بیطرفانه به نظاره می‌نشینیم. این درست است که لنزها ممکن است برخی واقعیات را تحریف کنند ولی با اینحال در بدبینانه‌ترین حالت هم این عکس‌های ناراحت کننده از چیزی که ما در آینه از خودمان می‌بینیم به واقعیت نزدیک‌ترند.

همچنین نکته دیگری که وجود دارد اینست که چشمان ما (با کمک مغز) بطور اتوماتیک روشنایی و تاریکی را تنظیم می‌کنند. ولی دوربین ها چنین قابلیتی ندارند. ما فقط می‌توانیم آن‌ها را بگونه ای تنظیم کنیم که یا بر روی روشنایی تمرکز کنند یا بر روی سایه موجود در تصویر. ولی هرگز این دو کار را بصورت همزمان نمی‌توانیم از آن‌ها انتظار داشته باشیم.

در نتیجه با دیدن این تصاویر گاهی از خودمان می‌پرسیم: واقعا در مهمانی اینطور بنظر می رسیدم؟! جواب منفی است. عکس ها و عکس در آینه نمیتوانند همیشه وضعیت دقیق شما را در هر لحظه نشان دهند.

مساله دیگر نوع تمرکز ما است. ما بطور خودکار جزییات کوچک و بی اهمیت را در کسری از زمان ویرایش می‌کنیم بطوری که حتی به چشممان هم نمی آیند. ولی وقتی عکسی را نگاه می‌کنیم این جزییات به روشنی در معرض دیدمان قرار می‌گیرند و این امر باعث می‌شود که از دیدن چهره خود تعجب کنیم.

هر عکس داستان خودش را دارد

نکته ای که باید به آن توجه داشت اینست که خود ما انسان‌ها هم همیشه از لحاظ بصری در یک حالت خاص نیستیم. ما در موقعیت‌های مختلف لباس‌های متفاوتی میپوشیم. ما در زمان‌های مختلف و در مواجهه با شرایط مختلف رفتارهای متفاوتی انجام می‌دهیم. حالت‌های ذهنی و احساسات ما نیز همواره در حال تغییر است. بنابراین نشان دادن اینکه شما واقعا چه کسی هستید آن هم فقط با یک عکس، تقریبا غیر ممکن و نشدنی خواهد بود. یک توصیف صادقانه از اینکه شخصی چگونه آدمی است تنها زمانی می‌تواند ارائه شود که با آن شخص در تعامل مستقیم بوده باشید.

ضمنا طی تحقیقاتی هم مشخص شده است که اگر عکس‌هایی متفاوت از یک شخص را تماشا کنیم ممکنست این حس به ما دست دهد که داریم به انسان‌هایی کاملا متفاوت نگاه می‌کنیم. اما چرا این اتفاق می‌افتد؟ چون ما همواره فرضیاتمان را بر اساس یک عکس به پیش می‌بریم. اگر مردی در تنها عکس پروفایلش تیشرتی سفید پوشیده باشد ممکن است فکر کنیم این چهره و تیپ همیشگی اوست. در حالی که درعمل واقعا اینطور نیست. جالب اینجاست که با اینکه همه ما از نظر منطقی می‌دانیم چنین تصوراتی درست نیست ولی نحوه کار ذهن ما به این شکل است و ناخودآگاه ما را به سمت چنین فرضیاتی سوق می‌دهد.

بنابراین اگر شما در عکسی ادای ادم‌های عجیب و غریب را در آورید ممکن است کسی که برای اولین بار عکس شما را می‌بیند فکر کند شما واقعا عجیب و غریب هستید!

یا اگر در عکسی ژستی بسیار خشک و جدی گرفته باشید دیگران فکر خواهند کرد که تابحال در زندگیتان هیچوقت انسان شوخ طبعی نبوده‌اید!

این در حالیست که دوستان و آشنایان ما چنین تصوری را از دیدن عکس های ما نخواهند داشت چون آن‌ها خلقیات و رفتار ما را بسیار خوب میشناسند. بنابراین وقتی شما عکسی را برای پروفایل خود انتخاب می‌کنید در واقع دارید انتخاب می‌کنید که در نظر شخصی که تابحال با شما روبرو نشده است چگونه آدمی بنظر بیایید. پیش از این در کلاسیک وب مطلبی برای راهنمایی در خصوص انتخاب عکس پروفایل منتشر شده است. برای مطالعه این مطلب می توانید به چگونه بهترین عکس را برای پروفایل خود انتخاب کنیم مراجعه کنید. ضمنا برای ساخت عکس پروفایل نیز می توانید مطلب ۹ ابزار آنلاین جهت ساخت عکس با اندازه مناسب برای شبکه های اجتماعی را مطالعه نمایید.

در نهایت اینکه هیچ عکسی نمی‌تواند بطور کامل بگوید که شما که هستید یا حتی شبیه چه چیزی هستید. جوری که شما واقعا هستید با جوری که شما در یک عکس بنظر میرسید متفاوت است. برای مثال امکان دارد کسی به عکس خودش نمره ۱۲ بدهد چون فکر میکند به اندازه کافی جذاب نیست در حالی که حقیقت اینست که این شخص در زندگی واقعی نمره ۱۸ دریافت می‌کند. چون یک عکس نمی‌تواند همه آن چیزی که او هست را نشان دهد.

نظرات و پیشنهادات شما؟

در مطلب امروز به بررسی علل تفاوت چهره در عکس و آینه را خدمت شما معرفی کردیم. شما تاکنون با این قضیه برخورد کرده اید؟ می توانید نطرات، پیشنهادات و تجربیات خود در این زمینه را در بخش دیدگاه ها با ما به اشتراک بگذارید.