گاهی اوقات سیستم ما با مشکلاتی مواجه می شود که راه حل هایی برای آن معرفی می شود که نیاز به اجرای یک سری کد در PowerShell ▶️ دارد. اگر کاربری هستید که در مورد این ابزار اطلاعاتی ندارید در مطلب امروز کلاسیک وب ما اطلاعاتی در مورد اینکه PowerShell در ویندوز چیست و چه کاربردی دارد؟ تفاوت آن با CMD و Bash چیست را در اختیار شما قرار می دهیم که می توانید دنبال کنید.

پاورشل ویندوز چیست؟

What is PowerShell?

powershell در ویندوز چیست؟ پاورشل ویندوز یک ابزار متن باز مبتنی بر خط فرمان (CLI) است که به توسعه دهندگان، مدیران فناوری اطلاعات و متخصصان DevOps اجازه می دهد تا کارها و تنظیمات خود را با استفاده از کد انجام دهند. این ابزار بر اساس فناوری دات نت مایکروسافت ساخته شده است و از آن می توان به عنوان یک شل یا پوسته متن باز یا به عنوان یک بان برنامه نویسی استفاده کرد.

PowerShell به عنوان یک رابط برای کنترل سیستم با استفاده از دستوراتی که در یک رابط خط فرمان وارد می شود استفاده می شود. شما می توانید از آن برای خودکارسازی فرایندهایی که نیاز به تکرار دارند استفاده کنید، چون کارها را ساده تر می کند و احتمال خطا را کاهش می دهد. همچنین شما می توانید دستورات را به سادگی در هر زمانی که می خواهید اجرا کنید چون قابلیت ذخیره کردن را دارد.

به عنوان یک زبان برنامه نویسی، PowerShell شکلی از زبان برنامه نویسی است که برای ارسال دستورالعمل ها از یک نرم افزار والد به نرم افزار دیگر استفاده می شود. بر خلاف سایر زبان های برنامه نویسی مانند Ruby، Python و غیره، زبان های برنامه نویسی مانند PowerShell به طور متفاوتی برای کد ماشین تفسیر می شوند.

دستورات PowerShell به جای کامپایلر، خط به خط با یک مفسر تفسیر می شوند. این ویژگی امکان بهبود عملکرد نرم افزار مادر، خودکارسازی وظایف، استخراج داده ها از مجموعه داده ها، پیکربندی مدیریت و غیره را فراهم می کند.

شما می توانید از پاورشل برای حل مشکلاتی مانند نمایش فایل های مخفی هارد اکسترنال در ویندوز ۱۰  یا رفع ارور Wi-Fi Doesn’t Have a Valid IP Configuration ویندوز استفاده کنید.

نرم افزار PowerShell چیست؟

Jeffery Snover در ابتدا PowerShell را تحت عنوان Monad ایجاد کرد. این در حالی بود که در آگوست ۲۰۰۲ اعلام کرد که پاورشل نیاز به توسعه دارد زیرا ساختار ویندوز اجازه استفاده از ابزارهای یونیکس را نمی دهد. Monad قرار بود با یک رابط خط فرمان توسعه پذیر (CLI) و با طراحی کاملا جدید همراه شود که بتواند میزبان ابزارهای یونیکس باشد.

در سال ۲۰۰۲ در کنفرانس لس آنچلس نسخه بتا منتشر شد و بعد از آن سه نسخه بتا به ترتیب در ژوئن ۲۰۰۵، ستامبر ۲۰۰۵ و ژانویه ۲۰۰۶ منتشر شد.

در آوریل ۲۰۰۶ بود که Monad نام خود را به Windows PowerShell تغییر داد. در سال ۲۰۱۶،  نسخه پنجم Windows PowerShell عرضه شد. محدودیت این نسخه ها این است که کاربران نمی توانند از آنها در سیستم عامل های دیگر مانند لینوکس و مک استفاده کنند.

به عنوان یک راه حل، در سال ۲۰۱۶ یک برنامه متن باز از پاورشل ویندوز ساخته شد که به عنوان ششمین نسخه از برنامه و تحت نام PowerShell core معرفی شد. شما می توانید از این نسخه در مک، اوبونتو و CentOS استفاده کنید چون روی Net Core اجرا می شود.

نحوه کار Windows PowerShell

بعد از اینکه متوجه شدیم powershell.exe چیست با نحوه کار آن آشنا خواهیم شد:

به طور کلی پاورشل شبیه به یک زبان برنامه نویسی است تا یک خط فرمان، چون روی فریم ورک دات نت کار می کند. این برنامه با آبجکت ها یا اشیاء کار می کند. این اشیاء نشان دهنده ویژگی ها یا دستورالعمل ها هستند. حتی می توان آنها را به عنوان ورودی یا خروجی از طریق برنامه ساخت.

دستورات پاورشل

پاورشل اشیاء را با ۴ نوع دستور مختلف دستکاری می کند که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد..

Cmdlets: Cmdlets که به عنوان command-lets تلفظ می شود، دستورات تک عملکردی و پایه پاور شل هستند. اگر PowerShell یک پاراگراف باشد، Cmdlets حروف هر کلمه در بخش می باشد. می توان از این دستورات به تنهایی برای انجام یک عملکرد و ترکیب آنها برای انجام عملکردهای مهم تر استفاده کرد. توجه داشته باشید که هر cmdlet همچنان به عنوان یک تابع مجزا کار می کند. با این حال، cmdlet ها در PowerShell نوشته نمی شوند. آنها به زبان دیگری نوشته شده، کامپایل شده و در PowerShell در دسترس هستند.

توابع PowerShell

توابع یکی از دستورات متعددی است که برای اجرای کدها در PowerShell استفاده می شود. برخلاف cmdlet، توابع در پاورشل نوشته می شوند. آنها دنباله ای از دستورالعمل ها هستند که شکل می گیرند و باید فراخونی شود. ورودی آنها پارامتر نامیده می شود اما خروجی می تواند روی صفحه کاربر ظاهر شود یا به یک تابع یا ورودی cmdlet دیگر منتقل شود.

دو تابع در پاور شل وجود دارد که پایه و پیشرفته نامیده می شود. تابع پایه ساده ترین شکل تابع مورد استفاده در پاورشل است. با توابع پایه، هیچ ویژگی داخلی از ویژگی های دیگر ارث نمی برند. فقط مجموعه ای از براکت های حاوی بدنه تابع وجود دارد. توابع پیشرفته توابعی هستند که دارای ویژگی های یک تابع اصلی (به عنوان هسته) هستند و دارای ویژگی های اضافی هستند. این توابع دارای ویژگی های داخلی هستند که عملکردهای بیشتری را به ارمغان می آورند.

اسکریپت های PowerShell

اسکریپت های PowerShell با cmdlet نوشته می شوند. این اسکریپت ها برای ایجاد اتوماسیون کارهای مختلف استفاده می شوند. سه نع دستور در اسکریپت پاور شل وجود دارد.

• دستور Get اولین دستوری است که برای بازیابی داده ها از یک سیستم فایل استفاده می شود.
• دستور Set برای ویرایش اطلاعات کامپوننت ویندوز استفاده می شود.
• دستور remove برای حذف کامل عملیات استفاده می شود.

دستورات اجرایی

دستوراتی هستند که برای اجرای فایل های اجرایی استفاده می شوند. فایل های اجرایی دارای پسوند exe هستند و جزء نرم افزارهای مایکروسافت ویندوز هستند. در اجرای فایل های exe از سه دستور استفاده می شود. اولین مورد Invoke-expression است که بدون شک محبوب ترین روش اجرای این فایل ها است. دومین مورد start-process است. این دستور بیش از یک فرایند را در دستگاه شما شروع می کند اما همان نتیجه دستور اول را در اختیار شما قرار می دهد. سومین دستور . قبل از نام فایل است که ساده ترین روش است اما همه گزینه های جایگزین فایل exe را اجرا می کند.

مهمترین ماژول ها و cmdlet پاورشل

برخی از قابل توجه ترین ویژگی ها، ماژول ها و cmdlet ها هستند

Active Directory (ماژول): این ماژول توسط PowerShell برای گسترش قابلیت های مدیریت به اشیاء Active Directory از جمله سیستم ها، کاربران و گروه ها و ویژگی های ذخیره شده در اکانت ها استفاده می شود.

Exchange Server (ماژول): این ماژول توسط PowerShell برای فعال کردن مدیریت کامل سرورهای Exchange استفاده می شود. در داخل ماژول cmdlet های اضافی وجود دارد که به طور کامل از تمام جنبه های Server Exchange ایمیل شما پشتیبانی می کند.

Get-Help (cmdlet) : این cmdlet داخلی در هسته PowerShell اطلاعات مفیدی از جمله استفاده از نحو و نمونه هایی از دستورات و کارهایی که آنها انجام می دهند را ارائه می دهد.

Get-Command (cmdlet) : هنگامی که اجرا می شود، این cmdlet داخلی در هسته PowerShell لیستی از دستورات موجود را ارائه می دهد. این در شناسایی دستورات موجود برای هر ماژول مفید است.

Set-Variable (cmdlet): این cmdlet داخلی در PowerShell به کاربر این امکان را می دهد که متغیرهایی را ایجاد کند که برای ذخیره داده ها استفاده می شود، مانند مسیرهای فایل، چندین شیء، یا تکه هایی از کدی که می خواهید دوباره استفاده کنید.

Invoke-Command (cmdlet): این cmdlet داخلی در PowerShell از cmdlet دیگری که معمولاً از یک سیستم محلی اجرا می شود، فراخوانی می کند تا دستور فراخوانی شده را در سیستم های راه دور اجرا کند.

Pipeline ( | ): یکی از ویژگی های PowerShell این است که می توان دستورات را با استفاده از کاراکتر pipe به یکدیگر متصل کرد. دستورات پاپ لاین باعث می شود که PowerShell قسمت اول دستور را اجرا کند و سپس نتایج را برای استفاده توسط فرمان دوم به صورت خروجی صادر کند و به همین ترتیب تا زمانی که کل دنباله اجرا شود این کار را انجام میدهد. هنگام انجام یک کار چند مرحله ای مانند ایجاد نام کاربری، افزودن نام کاربری به یک گروه امنیتی و تنظیم مجدد رمز عبور پیش فرض مفید است.

تابع ( { } ): مشابه ویژگی پاپ لاین است در آن که cmdlet ها ممکن است به هم مرتبط شوند، توابع اجازه می دهند تا کنترل بیشتری بر فرایند اسکریپت نویسی داشته باشند. با قرار دادن cmdlet ها در پرانتز، تابعی ایجاد می شود که برای اجرای یک یا چند بار دنباله عمل می کند.

Out-File (cmdlet): این cmdlet داخلی در PowerShell اجازه می دهد تا خروجی یک فرمان به یک فایل اکسپورت شود. معمولاً با ویژگی پاپ لاین استفاده می‌شود، کاربر می‌تواند فهرستی از حساب‌های کاربری را که برای مثال در Active Directory غیرفعال شده‌اند، دریافت کند و آن فهرست را برای استفاده در آینده به یک فایل متنی اکسپورت کند.

Import-Module (cmdlet): این cmdlet داخلی در PowerShell یک یا چند ماژول را به PowerShell  ایمپورت می‌کند تا مجموعه ویژگی‌ها، cmdlet‌ها و عملکرد آن را بیشتر کند.

ماژول های جانبی: توسعه دهندگان نرم افزار می توانند کدهایی را برنامه ریزی کنند تا چندین cmdlet را با هم به عنوان ماژول های جانبی که برای گسترش عملکرد و پشتیبانی از برنامه های خاص به PowerShell ایمپورت می شوند، گروه بندی کنند.

علت استفاده از PowerShell

در ادامه به علت های استفاده از پاورشل اشاره خواهیم کرد:

اتوماسیون کار : به عنوان یک زبان برنامه نویسی، از پاورشل عمدتا برای ایجاد اتوماسیون استفاده می شود. اتوماسیون ها بر روی سایر زبان های اسکریپت نویسی انجام می شوند اما به دلیل فرمت منحصر به فرد بیشتر در پاورشل انجام می شود. PowerShell همچنین گزینه بهتری است زیرا برنامه با توابع، کلاس ها، cmdletها و ماژول ها قابل توسعه است.

قابلیت دسترسی به داده ها: یکی دیگر از دلایل محبوبیت PowerShell امکان دسترسی به داده ها است. بخش قابل توجهی از موارد استفاده از PowerShell فعالیت های اداری است. در شبکه های کامپیوتری بزرگ ، بسیاری از سرویس ها به طور مستقل کار می کنند و توسط یک ادمین مرکزی فناوری اطلاعات کنترل می شوند. PowerShell به ادمین فناوری اطلاعات دسترسی ساده به مجموعه داده های مختلف (مانند سیستم های فایل یا رجیستری) را می دهد.

مدیریت زیرساخت به عنوان کد: به عنوان دلیل سوم، پاورشل از یک چارچوب مدیریتی استفاده می کند که کاربران را قادر می سازد زیرساخت شبکه خود را با پیکربندی به عنوان کد، مدیریت کنند. این فریم ورک DSC (مخفف Desired State Configuration) نامیده می شود. مدیران یا ادمین های فناوری اطلاعات مهارت های پاورشل را به دست می آورند تا بدانند چگونه مدل های پیکربندی را ایجاد کنند. آنها همچنین به این مهارت ها برای اعمال تنظیمات پیکربندی، دستیابی به استقرارهای تکرار ناپذیر و ایجاد پیکربندی های اعلامی نیاز دارند.

سادگی استفاده از دستورات از راه دور: در  نهایت پاورشل به دلیل توانایی که در استفاده از دستورات از راه دور دارد مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از راه دور، نرم افزار یا ابزار جدیدی است که امکان کار از راه دور را فراهم می کند. با PowerShell مدیران می توانند عملیات از راه دور را در چندین سیستم انجام دهند. این کار از طریق ابزار مدیریت ویندوز و پروتکل مدیریت WS امکان پذیر است.

مزایای پاورشل ویندوز ۱۰

قبلا در کلاسیک وب در مورد رفع مشکل ارور This App Can’t Open ویندوز ۱۰ ، ۱۱ و.. با کمک پاورشل صحبت کردیم، در ادامه به صورت خلاصه در مورد مزایای Powershell صحبت خواهیم کرد:

سیستم فرمت توسعه پذیر

با استفاده از PowerShell کاربر می تواند ورودی خود را فرمت بندی کند و هر طور که می خواهد خروجی بگیرد. سه روش فرمت بندی وجود دارد:

format-wide: در این روش کاربر می تواند تنها یک ویژگی از یک شی را نمایش دهد. از این فرمت می توان برای پر کردن ستون های جدول یا ایجاد لیست استفاده کرد.

format-list: این روش به کاربر این امکان را می دهد که خصوصیات اشیاء را به صورت لیست را در یک خط جدید نمایش دهد.

format table: این روش خروجی را به صورت جدول تولید می کند.

فرمت داده های داخلی

پاورشل فرمت های داده ای را پشتیبانی می کند که می توان ار آن برای ذخیره و انتقال داده ها استفاده کرد و داده ها را برای انسان و ماشین قابل خواندن می کند. این فرمت های داده عبارتند از CSV، JSON، XML.

CSV یک فرمت داده داخلی است که داده های جدول را به صورت متن ساده ذخیره می کند.

JSON برای ارتباط فوری بین مرورگر و کلاینت استفاده می شود.

XML هم برای ماشین و انسان قابل خواندن است و برای بدست آوردن داده ها از یک صفحه وب، ویرایش و ارسال مجدد آن استفاده می شود.

سیستم نوع توسعه یافته

یک سیستم نوع توسعه یافته (ETS) در پاورشل وجود دارد که توسعه دهندگان اسکریپت و cmdlet می توانند از آن برای دستکاری اشیاء دات نت استفاده کنند. این سیستم با استفاده از شی PSObject انجام می شود. می توان از شی PSObject برای توسعه انواع شی به دو صورت استفاده کرد.

در روش اول شی PSObject نماهای مختلف از انواع شی خاص را نشان می دهد که به آن دیدگاه تطبیقی گفته می شود.

در روش دوم شی PSObject ابزاری برای اضافه کردن اعضاء به یک شی موجود فراهم می کند. این اعضای جدید با دادن اطلاعات اضافه که می تواند در اسکریپت نویسی نقش داشته باشد، شی پایه (شی اولیه ای که روی آن کار می شود) را توسعه می دهند.

موتور برنامه نویسی امن

PowerShell با ویژگی مدیریت پیکربندی، امنیت را در اختیار کاربر قرار می دهد. این ویژگی به کاربران اجازه می دهد تصمیم بگیرند که کدام اسکریپت ها را از طریق بررسی بصری اجرا کنند. با توجه به اینکه اسکریپت های مخرب به سختی از نظر بصری مورد توجه قرار می گیرند، سیاست های امنیتی خودکار برای کمک به کاربران در نظر گرفته می شود.

PowerShell از یک سیاست اجرا به عنوان یکی از استراتژی های امنیتی خود استفاده می کند. این سیاست شرایطی را تعیین می‌کند که تحت آن PowerShell فایل‌ها و اسکریپت‌های پیکربندی خاص را اجرا می‌کند. این خط‌مشی در پلتفرم ویندوز استفاده می‌شود، اما می‌تواند در سیستم ها و دستگاه‌های مختلف با تنظیم سیاست گروه تنظیم شود. با این حال این سیاست تنها زمانی فعال است که کاربر بخواهد.

توسعه سلف سرویس

PowerShell به هر تیم این امکان را می دهد تا cmdlet خود را به تنهایی بسازند. این یک مزیت قابل توجه نسبت به سایر گزینه ها است. این مدل سلف سرویس بسیار مهم است زیرا توسعه دهندگان را قادر می سازد تا مدیریت ویژگی های خود را حتی در هنگام نوشتن ویژگی های خود ایجاد کنند که منجر به مدیریت بهتر و در نتیجه کیفیت محصولات بالاتر می شود.

API سازگار

APIهایی مانند مانند Windows Management Instrumentation (WMI) و Component Object Model (COM)  که در ویندوز استفاده می شوند یا ناسازگار هستند و یا ناقص هستند. این باعث می شود که آنها در انتقال درخواست ها به مرورگر کارآمد نباشند.

با این حال PowerShell، یک API صد در صد جامع و سازگار است که از کاربران از آن استفاده می کنند. با استفاده از cmdlet “Invoked-RestMethod” فعال می شود. این فعال سازی صرفاً یک درخواست از طریق HTTPS یا HTTP است. API برای دریافت داده از طریق URL ارسال می شود.

اتوماسیون ساده

PowerShell از ابزار ساده و تک عملکردی command-lets برای پیاده سازی وظایف استفاده می کند. به عنوان یک ابزار تک کاره، cmdletها را می توان به طور جداگانه یا ترکیبی برای حل وظایف پیچیده استفاده کرد. پاورشل با بیش از نود cmdlet اصلی عرضه می شود. در صورت نیاز می توان cmdletهای بیشتری توسط توسعه دهنده ایجاد شود. همچنین می توانید این cmdletها را با کاربران دیگر به اشتراک بگذارید چون پاورشل متن باز است. این امر باعث می شود توسعه دهندگان بتوانند اتوماسیونی برای حل کارهای تکراری ایجاد کنند.

قابل استفاده برای سرویس های مختلف

پاورشل دارای یک مدل ترکیب پذیری عالی است که آن را برای چندین سرویس و محصول مناسب می کند. این بدان معناست که PowerShell می تواند برای سرویس های مختلف استفاده شود و همچنان توسط یک سرپرست IT کنترل شود. این باعث می شود که پاورشل در شبکه هایی که سرویس های مختلف وابسته یا مستقل از یکدیگر هستند کاربرد داشته باشد.

دسترسی ساده به اطلاعات

پاورشل می تواند دسترسی به داده های غیرقابل دسترس را فراهم آورد و این بدان خاطر است که بر اساس فریم ورک Microsoft.NET ساخته شده است. این ویژگی منحصر به فرد به متخصصان IT امکان دسترسی خودکار و کنترل از راه دور را در هر سیستم ویندوزی در شبکه شرکت را فراهم می آورد. با یک خط کد، مدیران فناوری اطلاعات می توانند روی هر فایل سیستمی در شبکه خود کنترل عمیقی داشته باشند.

مدیریت شبکه سازمانی

علیرغم اینکه پورتال وب Office 365 Administration ایستگاه مدیریت مرکزی برای شرکت مایکروسافت آفیس ۳۶۵ است، PowerShell دستورات مدیریت مفید زیادی دارد که در آن وجود ندارد. یک مثال  گزینه پیش فرض برای تنظیم رمز عبور است. گزینه های موجود در پورتال وب مدیریت این است که همه کاربران به طور مرتب رمز عبور را تغییر دهند یا اینکه هیچ کاربری رمز عبور خود را تغییر ندهد. با استفاده از PowerShell، یک مدیر فناوری اطلاعات می‌تواند یک سیستم احراز هویت دو مرحله‌ای (۲FA) بسازد تا از تغییر منظم رمز عبور توسط کاربران جلوگیری کند.

قابلیت کشف

یکی از ویژگی های بسیار سودمند PowerShell، cmdlet های Get-command است. با استفاده از این دستور، کاربران نهایی و برنامه نویسان می توانند مجموعه کاملی از دستورات و ویژگی های موجود در PowerShell را کشف کنند. Get-command لیستی از تمام cmdlet ها و توابع را ایجاد می کند که می توانید در زمان درخواست پیدا کنید.

بینشی در مورد آزمون های گواهینامه مایکروسافت

مایکروسافت به تازگی سؤالات مربوط به PowerShell را به امتحانات گواهینامه خود اضافه کرده است. اگرچه ممکن است نیازی به دانستن سینتکس یا نحو کامل هر دستور نباشد، اما باید بتوانید استفاده از دستورات مختلف را در موارد مختلف مشاهده کنید. بنابراین برای کسانی که قصد دارند در آزمون گواهی Microsoft Azure DevOps شرکت کنند، استفاده از PowerShell نسبت به سایر برنامه ها می تواند انتخاب بهتری باشد.

تفاوت powershell و command و Bash

برای درک تفاوت powershell و command و Bash باید در مورد CMD و Bash توضیحات کوتاهی ارائه دهیم. سپس به صورت جدولی این تفاوت ها را بیان می کنیم:

CMD چیست؟

CMD مخفف عبارت Windows Command Prompt است. هنگامی که سیستم عامل مایکروسافت DOS راه اندازی شد، CMD به عنوان یک پوسته در آن استفاده شد و اولین نسخه CMD در سال ۱۹۸۷، منتشر شد. CMD معمولاً برای انجام کارهای مختلف مدیریت عادی استفاده می شود و همچنین برای انجام اتوماسیون استفاده می شود. تمام این وظایف با استفاده از اسکریپت ها و فایل های دسته ای در خط فرمان انجام می شود. Command Prompt دارای دستورات از پیش ساخته شده ای است که معمولاً برای انجام عملیات های مختلف مانند CD، کپی، پیست، پینگ و غیره استفاده می شود.

Bash چیست؟

از آنجایی که Powershell در سیستم عامل های ویندوز محبوب است، Bash یکی از محبوب ترین رابط های خط فرمان در یونیکس است. علاوه بر این، Bash این روزها در اکثر سیستم‌های مبتنی بر یونیکس/لینوکس به عنوان پوسته پیش‌فرض استفاده می شود. در سال ۱۹۷۷ استفان بورن پوسته خود را منتشر کرد، در آن زمان هیچ پوسته متن بازی در دسترس نبود. استفان بورن پوسته متن باز دیگری به نام (Bash) Bourne Again Shell را در سال ۱۹۸۸ برای پروژه گنو منتشر کرد تا از این محدودیت عبور کند. از آن زمان به بعد، Bash در بین توسعه دهندگان به ویژه برای استقرار پایه کد یا برنامه های کاربردی خود بسیار محبوبیت پیدا کرده است.

نظرات و پیشنهادات شما؟

در مطلب امروز کلاسیک وب  ما در مورد اینکه PowerShell در ویندوز چیست و چه کاربردی دارد؟ تفاوت آن با CMD و Bash صحبت کردیم و سعی کردیم مطالبی کاربردی را در اختیار شما قرار دهیم. اگر نکته ای از قلم افتاده یا نظر یا پیشنهادی دارید می توانید در بخش نظرات این مطلب با ما در میان بگذارید.